Diagnostyka

Pulsoksymetria

Pulsoksymetria jest nieinwazyjną metodą pomiaru zawartości utlenowanej hemoglobiny we krwi.
Pulsoksymetr w swoim działaniu wykorzystuje zjawisko absorpcji światła podczerwonego przez wysyconą tlenem hemoglobinę. Badanie polega na założeniu czujnika na palec. Urządzenie rejestruje światło przechodzące przez pulsujące naczynia krwionośne, dlatego obok saturacji na ekranie pojawia się również wartość tętna pacjenta.

Pulsoksymetria ma wiele zalet. Jest badaniem nieinwazyjnym, bezbolesnym, prostym w obsłudze. Nie daje żadnych skutków ubocznych, co pozwala na ciągły pomiar wysycenia krwi tlenem. Aktualnie produkowane przenośne wersje aparatów umożliwiają pomiar praktycznie w każdych warunkach.

Problemy z uzyskaniem wiarygodnego odczytu pojawiają się jedynie przy słabej pulsacji w naczyniach, co ma miejsce przy oziębieniu kończyn, czy też słabym krążeniu obwodowym. W związku z tym przed założeniem czujnika należy pobudzić krążenie w miejscu pomiaru przez lekkie rozmasowanie.

Prawidłowa saturacja tlenu we krwi u osób zdrowych wynosi 95–99%. W przypadku wrodzonych wad serca zależy od rodzaju wady.

Pulsoksymetria, obok badania fizykalnego i EKG, powinna być nieodłącznym elementem standardowej wizyty kontrolnej w poradni kardiologicznej pacjentów z siniczymi wadami serca, zarówno przed, jak i po każdym etapie leczenia operacyjnego.