Kiedy i w jaki sposób powiedzieć dziecku, że będzie miało operację?

Rozmowa z dzieckiem

Przed rozpoczęciem rozmowy z dzieckiem o konieczności operacji i pobytu w szpitalu, rodzice sami muszą się do niej przygotować. Przede wszystkim powinni zapanować nad własnymi obawami i negatywnymi emocjami, które mogą jedynie wystraszyć dziecko. Pomóc im w tym mogą rozmowy z lekarzami: kardiologiem, kardiochirurgiem, anestezjologiem. Poznanie problematyki wady serca swojego dziecka oraz planowanego leczenia, a także zrozumienie, co będzie się działo z dzieckiem podczas pobytu w szpitalu i na jakie trudności należy się przygotować – w znacznym stopniu pozwala zredukować strach. Bardzo pomocne mogą być też rozmowy z innymi rodzicami, którzy byli już w podobnej sytuacji – osobiste lub za pośrednictwem coraz liczniejszych forów internetowych.

Przed rozmową z dzieckiem rodzice powinni dokładnie zapoznać się z warunkami panującymi w szpitalu oraz regulaminem konkretnego oddziału. Warto dowiedzieć się, jakie rzeczy zabrać ze sobą, zapytać o możliwość przebywania z dzieckiem oraz zakwaterowania rodziców w szpitalu lub jego pobliżu.

Bardzo ważne jest wybranie odpowiedniego momentu i sposobu przekazania informacji. Nie można tego zrobić ani za wcześnie, ani zbyt późno. Rodzice muszą dziecku powiedzieć prawdę, pamiętając, że w trakcie tej bardzo trudnej rozmowy nie tylko słowa mają znaczenie, ale też postawa i sposób mówienia – ton głosu, wyraz twarzy, gesty. Nawet trudną prawdę można przekazać w pozytywnej formie, na przykład: „Szczęściarzu, pan doktor naprawi twoje serce i będziesz mógł jeszcze szybciej biegać”. Efektem rozmowy powinno być poczucie dziecka, że ma pełne wsparcie ze strony rodziców oraz przekonanie, że pobyt w szpitalu i operacja umożliwią mu powrót do zdrowia.

Zadaniem rodziców jest również takie nastawienie dziecka, by postrzegało lekarzy i pielęgniarki jako osoby, które robią wszystko, żeby mu pomóc, a nie zrobić krzywdę. Oczywiście takiego stanu nie udaje się osiągnąć w ciągu paru dni czy tygodni, jeżeli wcześniej straszenie „lekarzem”, czy „zastrzykiem” itd. było jedną z metod wychowawczych. Przyjazne nastawienie dziecka do personelu szpitala może mu zaoszczędzić wielu niepotrzebnych stresów i lęków. Należy pamiętać, że strach przed bólem zwiększa jego odczuwanie, a czasami „strach boli najbardziej”. Odpowiednie przygotowanie dziecka jest wieloletnią pracą wychowawczą, która przynosi zawsze korzyści, zwłaszcza w obliczu wielokrotnych pobytów dziecka w szpitalu i licznych kontroli lekarskich.