Przygotowanie do operacji

Rozmowa z dzieckiem

Około 60% dzieci odczuwa silny lęk przed znieczuleniem i operacją. Najtrudniejszy jest dla nich moment zasypiania. Dzieci często mają problem z wyrażeniem słowami swoich obaw. Dlatego należy uważnie obserwować ich zachowanie – nagła jego zmiana jest zwykle objawem silnego lęku. Niemowlęta i przedszkolaki boją się rozstania z rodzicami. Dzieci nieco starsze boją się okaleczenia w wyniku operacji. Nastolatki boją się utraty kontroli nad sobą, obudzenia podczas znieczulenia i bólu. Wiele z tych obaw można zmniejszyć cierpliwie wyjaśniając, zrozumiałym dla nich językiem, co będzie się z nimi dziać. Rodzice powinni zapewnić dziecko, że zawsze będą w pobliżu, nawet jeżeli ono nie będzie ich widziało.

Odpowiednie przygotowanie psychologiczne dziecka do zabiegu przynosi lepsze efekty niż podanie leków zmniejszających lęk. W przypadku starszego dziecka sama rozmowa z rodzicem może nie wystarczyć, wówczas nieoceniona może się okazać pomoc anestezjologa (udział psychologa zazwyczaj nie jest konieczny), który zrozumiałym dla dziecka językiem wytłumaczy przebieg i istotę znieczulenia, a także samej operacji. Lekarz może ponadto uzgodnić z dzieckiem sposób podania znieczulenia (np. wziewny – przez maseczkę lub dożylny), dając mu tym samym poczucie współdecydowania o sobie i kontroli nad tym, co się będzie z nim działo.

Młodszemu dziecku możesz pokazać na przykładzie przebieg operacji:

Lęk i niepokój przed operacją można również zmniejszyć podając specjalne leki (premedykacja), które działają nie tylko przeciwlękowo, ale też usypiająco.

Nie tylko czas operacji może wzbudzać u dziecka lęk, ale również okres pooperacyjny, który jest dla niego niewiadomą. Dlatego równie sumiennie należy przygotować je na to, co będzie się z nim działo tuż po wybudzeniu (opowiedzieć, że może być jeszcze zaintubowane, że może odczuwać ból, że ma prawo zgłaszać wszystkie swoje potrzeby, a wszyscy będą starali się zminimalizować wszelkie dolegliwości).