Leczenie przeciwzakrzepowe

Doustne leki przeciwkrzepliwe

Fizjologiczna zdolność krwi do krzepnięcia może być przyczyną choroby, gdy krew bez potrzeby krzepnie w naczyniach, utrudniając krążenie, a czasem całkiem zamykając naczynie. Celem doustnego leczenia przeciwzakrzepowego jest zapobieganie tworzeniu skrzepliny lub zatorowości poprzez blokowanie u osób zagrożonych pewnych mechanizmów odpowiedzialnych za proces krzepnięcia.

Układ krzepnięcia jest tworzony przez dużą grupę białek wytwarzanych w wątrobie przy udziale między innymi witaminy K. Dzięki stosowaniu doustnych leków przeciwkrzepliwych (tzw. antagonistów witaminy K), takich jak acenokumarol (Sintrom), warfaryna (Cumadin, Warfin) i fenprokumon (Markumar), obecna w organizmie witamina K staje się nieczynna, krew krzepnie więc znacznie wolniej, co znacznie zmniejsza możliwość powstania zakrzepu wewnątrz naczynia.

Doustne leki przeciwkrzepliwe mogą być przyjmowane wyłącznie na zlecenie i pod kontrolą lekarza. W żadnym wypadku nie wolno też przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem. Ich dawkowanie musi być indywidualne, to znaczy, że każdy chory musi otrzymać lek w dokładnie takiej dawce, jakiej on sam potrzebuje, w zależności od wartości INR. Dlatego leczenie antykoagulantami związane jest z koniecznością regularnego oznaczania wskaźnika protrombinowego INR (International Normalized Ratio).