Powikłania wad serca

Zaburzenia rytmu serca i nagłe zgony po korekcji zaspołu Fallota

Nagłe zgony po korekcji zespołu Fallota, które dotyczą 0,5% populacji pacjentów. Spowodowane są głównie zaburzeniami rytmu serca i resztkowymi zaburzeniami hemodynamicznymi.

Na ryzyko nagłego zgonu narażeni są przede wszystkim pacjenci z:

• blokiem przedsionkowo-komorowym,
• komorową tachykardią,
• przedsionkowymi zaburzeniami rytmu,
• przerostem prawej komory,
• resztkowym zwężeniem drogi odpływu prawej komory,
• resztkowym ubytkiem przegrody międzykomorowej,
• upośledzeniem czynności rozkurczowej prawej komory oraz przedłużeniem czasu trwania zespołu QRS.

Nie zidentyfikowano jednak pojedynczego czynnika odpowiedzialnego za nagłe zgony.

Ryzyko nagłego zgonu po korekcji zespołu Fallota zmniejsza się wraz z wiekiem pacjenta. Natomiast ektopiczne pobudzenia komorowe, pochodzące z ośrodków niebiorących udziału w prawidłowym pobudzaniu serca, częściej występują u pacjentów operowanych w późniejszym wieku i nasilają się wraz z upływem czasu.

W celu zmniejszenia ryzyka nagłego zgonu u pacjentów po korekcji zespołu Fallota wskazane jest chirurgiczne lub drogą interwencyjnego zabiegu kardiologicznego usunięcie wszystkich resztkowych zaburzeń hemodynamicznych. Antyarytmiczne leczenie farmakologiczne zalecane jest u pacjentów z komorowymi zaburzeniami rytmu, u których usunięto resztkowe zaburzenia hemodynamiczne. Wszczepienie defibrylatora w celu prewencji nagłego zgonu powinno być zarezerwowane dla pacjentów z istotną dysfunkcją prawej komory, u których wystąpiło migotanie komór lub omdlenie spowodowane komorową tachykardią. W niektórych przypadkach komorowych tachykardii skuteczne mogą być różne formy ablacji.