Sport

Indywidualna ocena dorosłego z wadą serca przed podjęciem aktywności fizycznej

Ze względu na wielorakość występujących wad serca oraz zróżnicowany przebieg pooperacyjny, decyzja o podjęciu aktywności sportowej powinna każdorazowo zostać skonsultowana z kardiologiem. Kardiolog, znający historię choroby pacjenta, dysponujący wynikami badań – elektrokardiograficznego (także metodą Holtera) oraz badania echokardiograficznego – powinien poinformować o ewentualnej konieczności wprowadzenia ograniczeń. Trzeba pamiętać, że nawet wada serca postrzegana jako całkowicie uleczalna (np. niewielki VSD) może w przebiegu pooperacyjnym spowodować, iż stan kliniczny pacjenta nie będzie pozwalał na zwiększoną aktywność fizyczną.

W planowaniu aktywności fizycznej pomocne mogą być dostępne badania wydolności fizycznej organizmu np. test wysiłkowy lub badanie spiroergometryczne.
Test wysiłkowy pozwala na ocenę rytmu serca oraz ciśnienia tętniczego krwi. Spiroergometria jest badaniem, w którym analizie podlegają gazy oddechowe. Oba te badania przeprowadzane są na bieżni ruchomej lub rowerze treningowym. Pozwalają stwierdzić, w którym momencie aktywności fizycznej wzmożone zapotrzebowanie organizmu na tlen przestaje być pokrywane, a tym samym wyznaczyć górną granicę wydolności fizycznej u danego pacjenta. Za pomocą tych dwóch metod dąży się do ustalenia takiego poziomu wysiłku, który będzie optymalny dla pacjenta.

Nie każdy pacjent może zostać poddany badaniu spiroergometrycznemu i testowi wysiłkowemu. Badania te nie są wskazane np. dla pacjentów z ciężkim nadciśnieniem płucnym.