Zaburzenia rytmu

Diagnostyka zaburzeń rytmu serca

Podstawowymi i najczęściej stosowanymi nieinwazyjnymi badaniami diagnostycznymi zaburzeń rytmu serca są:

• badanie elektrokardiograficzne EKG
• badanie EKG metodą Holtera
• testy wysiłkowe

W niektórych sytuacjach nie da się uniknąć inwazyjnych metod badania w celu rozpoznania i właściwej oceny zaburzeń rytmu serca. Konieczne jest wtedy cewnikowanie serca, w trakcie którego wprowadza się do poszczególnych jam serca (przesionków i komór) specjalne elektrody, które mierzą zmiany potencjału elektrycznego w różnych rejonach serca – jest to badanie elektrofizjologiczne (EPS). Pozwala ono na dokładną analizę układu bodźcoprzewodzącego serca, a w niektórych przypadkach umożliwia także trwałe usunięcie występujących zaburzeń rytmu poprzez zamierzone zniszczenie ognisk arytmii (tzw. ablacja).

Niektóre zaburzenia rytmu serca pojawiają się bardzo rzadko, z wielomiesięcznymi przerwami. Aby je zdiagnozować, konieczne jest operacyjne umiejscowienie pod skórą klatki piersiowej małego urządzenia zapisującego bez przerwy czynność elektryczną serca – Event Recorder. Może on rejestrować EKG przez bardzo długi okres, dzięki czemu jest w stanie wychwycić nawet bardzo rzadko występujące incydenty zaburzeń rytmu serca. Z uwagi na ograniczoną pamięć tego urządzenia należy regularnie, co 3 do 6 miesięcy, odczytywać zarejestrowane zapisy. W tym celu przykłada się do klatki piersiowej pacjenta (przez ubranie) urządzenie analizujące, które odczytuje pamięć wszytego aparatu, a następnie wymazuje z niego cały zapis.

Niektóre zaburzenia rytmu (np. zespół wydłużonego QT) można diagnozować za pomocą analizy genetycznej, dzięki której wszyscy krewni mogą zostać w porę przebadani, zanim u zagrożonych członków rodziny nastąpi nagły zgon.

Zaburzenia rytmu serca u dzieci w łonie matki są trudne do wykrycia metodą osłuchową czy też w prosty sposób badaniem EKG. Jednakże serce dziecka w łonie matki można badać, a także analizować jego rytm, w trakcie badania echokardiograficznego płodu. Wyspecjalizowani lekarze mogą za pomocą USG uchwycić pracę przedsionków i komór niezależnie od siebie, przyporządkować ich kolejność i ocenić dzięki temu rytm serca płodu.